Choroba Perthesa to dolegliwość, która dotyczy biodra. Jej przyczyny nie zostały poznane. Staw biodrowy ulega tutaj znacznym zmianom. Przede wszystkim w głowie kości udowej dochodzi do zaburzeń ukrwienia. W efekcie końcowym takich zaburzeń, dochodzi do rozmiękczenia głowy kości udowej a następnie jej deformacji. Fragmenty, które uległy zapadnięcie zostają wchłonięte, a z czasem ukrwienie powraca i tkanka zaczyna się odbudowywać, ale ten proces może trwać nawet kilka lat. Może dojść do degeneracji stawu, bowiem nie zawsze odbudowa tkanki odbywa się w sposób prawidłowy.
Na rozwój tej choroby wpływ ma wiele czynników. W mniejszym stopniu są to uwarunkowania genetyczne. Jednoznacznie można stwierdzić, że choroba Perthesa występuje aż cztery razy częściej u chłopców. Generalnie dotyka dzieci pomiędzy 4 a 10 rokiem życia. Przeważnie dotyczy jednego biodra, w niewielkim procencie przypadków może dotyczyć obu bioder, jednak występujące wtedy zmiany są inne po obu stronach.
Pierwszym objawem sugerującym, że możemy mieć do czynienia z chorobą Perthesa jest utykanie oraz wystąpienie niewielkich dolegliwości bólowych. Ból umiejscawia się w okolicy pachwiny, biodra ale może być również zlokalizowany w obrębie kolana. Dziecko przy tym schorzeniu bezwiednie próbuje odciążać chorą nogę. W zależności od postępującego odbudowywania tkanki, z początku dolegliwości mogą nie występować i trudno jest zauważyć, że dochodzi do zmian patologicznych w obrębie stawu biodrowego. Wraz z postępujących schorzeniem mogą występować zaniki mięśniowe w obrębie pośladków oraz przedniej części uda.
Objawy ustępują w fazie spoczynku, ale nawet stosowanie zabiegów fizjoterapeutycznych nie zmniejsza dolegliwości bólowych podczas aktywności fizycznej. Aby podjąć odpowiednie kroki i dobrać odpowiednią metodą leczenia, koniecznym jest jak najwcześniej zdiagnozowanie tej choroby, ponieważ nie można jej cofnąć, ale zdecydowanie można ograniczyć nieprzyjemne jej skutki i poprowadzić leczenie w taki sposób aby zyskać jak najlepsze efekty. Przede wszystkim odciąża się chorą kończynę a niekiedy stosuje zabieg chirurgiczny, który ma na celu jak najbardziej optymalnie ustawić względem siebie elementy stawowe.
Wybór metody leczenia uzależniony jest przede wszystkim od wieku i płci pacjenta. Pod uwagę brane jest także stadium choroby, stopień rozległości występujących zmian oraz warunki anatomiczne. Leczenie zachowawcze ma na celu prze wszystkim ograniczyć dolegliwości bólowe i w tym celu stosuje się głównie zabiegi fizjoterapeutyczne ale i farmakoterapię w zależności od potrzeb. Ruchomość w stawie oraz eliminację bólu uzyskuje się również stosują trakcję stawu biodrowego. Jeśli ból jest silny, zalecane jest wyłączenie jakiejkolwiek aktywności fizycznej bądź wspomaganie się kulami w przypadku konieczności poruszania się. fizjoterapia ma na celu utrzymanie bądź poprawę zakresu ruchomości.
Długość jej trwania jest uzależniona przede wszystkim od stopnia występującego uszkodzenia w obrębie głowy kości udowej ale i od indywidualnych predyspozycji każdego pacjenta. W wypadku gry ograniczenie ruchomości ma podłoże w występującym napięciu mięśniowym lub skróceniu torebki, leczenie zachowawcze przynosi bardzo dobre efekty. Trudniej jest przywrócić ruchomość jeżeli do ograniczenia doprowadziła deformacja głowy kości udowej. W takim wypadku ćwiczenia odciążające są stosowane aby zachować optymalną ruchomość w stawie.
Ostatni etap leczenia zachowawczego to centrowanie głowy kości udowej. Centrowanie odbywa się w pozycji odwiedzenia. W tym celu stosuje się specjalne systemy podwieszania kończyn na linkach na noc bądź stosuje się gipsowanie. Ze względu na różne typy klasyfikacji, określa się czy występuje wskazanie do leczenia chirurgicznego. W przypadku zabiegów operacyjnych stosuje się osteotomię udową, osteotomię miednicy bądź stabilizację zewnętrzną. Rozpoznanie na jakim etapie znajduje się postępująca choroba jest konieczne, aby zastosować odpowiednią metodę leczenia oraz zapewnić jak największy komfort pacjenta podczas codziennego funkcjonowania.
Leave a reply
