Cysta Bakera

   Cysta Bakera to inaczej torbiel podkolanowa, która objawia się niefizjologicznie powiększoną przestrzenią płynową grzbietowo do stawu kolanowego. Staw kolanowy jest największym spośród wszystkich występujących w ludzkim organizmie. Jest najbardziej narażony na różnego rodzaju urazy, uszkodzenia i przeciążenia. Dla kończyny dolnej pełni funkcję podporową oraz lokomocyjną. Jest stawem o sześciu stopniach swobody. Jeśli funkcjonuje prawidłowo to ilość mazi nie przekracza kilku milimetrów.

    Jeśli produkcja płynu wysiękowego jest nadmierna, to objętość ta może się nie tylko powiększać ale i znacznie odstawać poza ogólnie przyjętą normę w niezaburzonym funkcjonowaniu stawu kolanowego. W takim wypadku dochodzi do nadciśnienie w płynie, co powoduje ograniczoną ruchomość w stawie kolanowym. Płyn może uciekać przez miejsca w torebce, które zostały osłabione. Może również gromadzić się jeśli kaletki dołu podkolanowego są ze sobą połączone bądź tworzą się przepukliny umiejscowione w słabszych obszarach torebki. Jak do tej pory nie udało się określić konkretnej przyczyny, która doprowadza do wystąpienia torbieli podkolanowej. Wystąpieniu tego schorzenia mogą bowiem towarzyszyć też inne patologie. Wpływ może mieć w tym wypadku wiele czynników.

    U dzieci torbiel podkolanowa powstaje najczęściej w wieku 4 do 7 lat, natomiast u dorosłych pomiędzy 35 a 70 rokiem życia. Lokalizuje się ją najczęściej między przyśrodkową głową mięśnia brzuchatego łydki a mięśniem półbłoniastym. Torbiele podkolanowe dzieli się na włókniste, synowialne oraz zapalane w zależności od tego jak zbudowana jest ściana tworzącej się torbieli.

    Generalnie wyróżnia się dwa czynniki, które zwiększają ryzyko usunięcie torbieli podkolanowej zarówno u dzieci jak i dorosłych. Pierwszym z nich jest nadmierna ilość płynu wysiękowego jaki pojawia się w stawie kolanowym. W normalnych warunkach fizjologicznych płyn wysiękowy nie zwiększa ciśnienia wewnątrz stawu. Natomiast gdy jego ilość jest nadmierna, może dojść do zwiększenia ciśnienia wewnątrzstawowego. Dzieje się tak w momencie zgięcia kolana. Płyn, który wydostaje się ze stawu kolanowego powoduje powstanie torbieli podkolanowej czyli cysty Bakera. Dochodzi do powstania przepukliny błony maziowej. U dorosłych nadmierna produkcja płynu wysiękowego może być spowodowana współistniejącymi chorobami wewnątrzstawowymi.

    Drugi czynniki, który może prowadzić częściej do wystąpienia torbieli podkolanowej to jednokierunkowy przepływ płynu wysiękowego wymuszony przez istnienie mechanizmu zastawkowego torebki stawowej. Aby zdiagnozować torbiel podkolanową wykonuje się badania obrazowe. W tym diagnozowanie rozpoczyna się od badania ultrasonograficznego. W zależności od rodzaju torbieli podkolanowej z jaką przyszło walczyć pacjentowi, stosuje się różne metody leczenia.

    Niezależnie jednak pod rodzaju występującej torbieli, rozpoczyna się od leczenia zachowawczego. Najczęściej przynosi ono bardzo dobre efekty i jest szczególnie polecane u dzieci, w celu uniknięcia konieczności wykonania zabiegu operacyjnego. Stosuje się odpowiednie zabiegi fizjoterapeutyczne, rehabilitacje, okresowe usuwanie płynu wysiękowego, ćwiczenia, opaski uciskowe i środki farmakologiczne.

    Leczenie operacyjne polega na usunięciu torbieli podkolanowej, ale nie eliminuje przyczyny jej powstawania. Nawroty w tym wypadku są bardzo prawdopodobne. Najmniej inwazyjnym sposobem leczenia operacyjnego jest artroskopia bądź endoskopia. W ten sposób usunięta zostaje nie tylko torbiel podkolanowa, ale przede wszystkim wyeliminowana zostaje przyczyna jej powstawiania, dzięki czemu minimalizuje się ryzyko kolejnych nawrotów schorzenia. Dolegliwości pooperacyjne są niewielkie, a pacjenci zyskują szansę na zdecydowanie szybszy powrót do zdrowia, niż w przypadku zastosowania metody inwazyjnej. Dobre efekty przynosi ten sposób leczenia również u dzieci. Jest to metoda bezpieczna, powtarzalna, gwarantujące powrót do pełnego zdrowia i ponowną należytą ruchomość w stawie kolanowym. Ponadto nie wymaga długiej hospitalizacji.