Ganglion nadgarstka jest guzem, który najczęściej występuje w obrębie dłoni. Ma postać uwypuklonej cienkiej warstwy tkanki łącznej. Składają się na niego przestrzenie cystowe. Może być ich więcej niż jedna. Przestrzenie cystowe są wypełnione mieszanką złożoną z kwasu hialuronowego, mucyny, glukozaminy, albumin oraz globulin.
Większość ganglionów przez postać w jakiej występują uwidaczniają się po stronie grzbietowej dłoni, jednak istnieją też takie typy ganglionów, które są nie widoczne i do ich wykrycia potrzeba specjalnych badań. Najczęściej pojawiają się po stronie grzbietowej oraz dłoniowej od strony kciuka.
Przyczyną powstawania ganglionu mogą być patologie związane z układem anatomicznym dłoni, szczególnie w miejscach, w których te umiejscawiają się. są to najbardziej typowe lokalizacje, jednak ganglion sam w sobie może pojawiać się praktycznie w każdym miejscunadgarstka oraz w obrębie dłoni.
Najczęściej ganglion jest łagodną postacią guza i częściej też stwierdza się jego powstawania u kobiet. Może się pojawiać praktycznie w każdym wieku, przy czym zdecydowanie najczęściej stwierdza się jego występowanie między 20 a 40 rokiem życia. Jeśli pojawia się u dzieci, to w pierwszym roku od pojawienia się ustępuje. Pojawia się samoistnie bądź narasta przez jakiś czas. Generalnie przyczyny pojawia się ganglionów nie zostały dokładnie poznane. Nie wykazuje się związku z wykonywanym zawodem, natomiast wykazano związek z wcześniej występującymi urazami oraz sumującymi się mikrourazami, choć i to nie musi by przyczyną w tym wypadku.
Objawy, które mogą występować przy jego pojawieniu się to nie tylko widoczne wybrzuszenie ale bolesność oraz ograniczenie ruchomości ręki, w zależności od tego gdzie ganglion się umiejscawia. Dla potwierdzenia diagnozy wykonuje się badanie ultrasonograficzne, czasami również rezonans magnetyczny, który jest niezwykle pomocy przy ocenie tegoż schorzenia. Najczęściej jest to zmiana o charakterze łagodnym, mogąca nie dawać żadnych objawów, a stanowić jedynie problem kosmetyczny.
Leczenie podejmuje się w przypadku gdy dochodzi do znacznych dolegliwości bólowych, również podczas pęknięcia ganglionu a także gdy na tyle ogranicza on ruchy ręki, że uniemożliwia wykonywanie codziennych czynności jak i przeszkadza w aktywności zawodowej. Leczenie zachowawcze opiera się na rehabilitacji, fizykoterapii oraz terapii manualnej i ewentualnie stosowaniu środków przeciwbólowych. Stosuje się również punkcje, najlepiej trzykrotną ze względu na duże ryzyko nawrotów tego schorzenia.
Zabieg chirurgiczny metodą artroskopową lub otwartą przeprowadza się przy znacznych dolegliwościach bólowych oraz dużym ograniczeniu ruchomości ręki, przy czym nawet po zabiegu może pozostawać ból i nie da się wyeliminować dużego ryzyka powrotu ganglionu. Najczęściej wystarczającym jednak jest leczenie zachowawcze, które przynosi dobre efekty. Jedynie przy dużych dolegliwościach można rozważać decyzję o podjęciu leczenia operacyjnego. Jest to jednak ostateczność przy tego typu łagodnych zmianach.
Leave a reply
