Guzki Schmorla są zmianami patologicznymi, które najczęściej występują w odcinku piersiowym i lędźwiowym kręgosłupa. Określane także jako przepuklina śródkostna. Występują dość powszechnie, przy czym najczęściej nie dają żadnych objawów ani dolegliwości bólowych. Mimo, iż występują dość często, wciąż niewiele o nich wiadomo.
Po raz pierwszy opisał je w 1927 roku Christian George Schmorl. Powstają na skutek wpuklenia się krążku międzykręgowego czyli dysku, przez blaszkę graniczną czyli ściankę przylegającego kręgu. Wykrywane są podczas badania MRI i obecnie występują u 38-79% pacjentów. Ich patomechanizm do dziś nie został poznany. Znaleźć można wzmianki o zależności ich występowania od chronicznego przeciążenia kręgosłupa. Najczęściej jednak można spotkać hipotezy, które pojawianie się guzków Schmorla łączą ze zmianami zwyrodnieniowymi. Nie jest to hipoteza potwierdzona, trudno udowodnić, że faktycznie tak się dzieje, jednak zwrócić uwagę należy na fakt, iż występowanie guzków Schmorla, które wywodzą się ze zdrowych krążków międzykręgowych praktycznie się nie zdarza.
Najczęściej rozpoznawane są w badaniu rezonansu magnetycznego, zdarza się również rozpoznać je podczas wykonanej tomografii komputerowej. Na obrazie z takich badań, wyraźnie widoczne są zagłębienia w trzonie przyległego kręgu. Jama która powstaje ma pofałdowane ściany, ponadto zostaje wypełniona fragmentem chrząstki oraz krążka międzykręgowego. Mówi się o tym, iż właśnie te guzki mogą być przyczyną dolegliwości bólowych, jednak najczęściej występują one razem ze zmianami zwyrodnieniowymi, więc trudno dochodzić w nich bezpośrednich przyczyn występujących bólów ze strony kręgosłupa.
Co do leczenia, do tej pory nie istnieją żadne ściśle określone wytyczne. W razie konieczności stosuje się stabilizację kręgosłupa, niektórzy również proponują wertebroplastykę. Niestety jak do tej pory, ani jedna ani druga metoda nie wykazują skuteczności w leczeniu dolegliwości bólowych, które związane są w jakiś sposób z występowaniem guzków Schmorla. Trudność ta wynika przede wszystkim z tego powodu, że właściwie niemożliwe jest określenie, który konkretnie guzek odpowiada za występowanie bólu. Stosowanie metody leczenia opierają się na tych samych co w przypadku nieswoistych bólów kręgosłupa, czyli fizjoterapia oraz niesteroidowe leki przeciwzapalne.
Do osłabienia trzonu kręgowego może prowadzić osteoporoza i wtedy między innymi dochodzi do pojawienia się guzków Schmorla. Guzki te mogą być małe i ograniczone bądź duże i rozlane, wtedy noszą nazwę krążków balonowych. Guzki te mogą objawiać się dolegliwościami bólowymi, jeśli są wynikiem jakiegoś urazu na przykład powstałego w wyniku uprawiania sportu. Te spotykane u sportowców, umiejscawiają się w przedniej części płytek końcowych. Drugą grupą są guzki położone centralnie, które spotyka się w przebiegu choroby Scheuermanna zwana także kifozą młodzieńczą. Choroba ta polega na powolnym wyginaniu się kręgosłupa do przodu. Najczęściej występującą postacią jest piersiowa. Rzadziej spotyka się postać piersiowo-lędźwiową czy też lędźwiową. Rozpoczyna się przeważnie już przed 10 rokiem życia.
Przyczyn jej można wyróżnić kilka. To właśnie w wyniku wielu procesów jakie zachodzą w trzonach kręgów podczas jej rozwoju, dochodzi do powstania guzków Schmorla, które w tym wypadku wraz z innymi przyczynami wynikającymi z tego schorzenia, dają dolegliwości bólowe. Jako że mimo częstego występowania, nie są jeszcze zbyt dobrze poznane, nie wyodrębniono skutecznej metody z walką z dolegliwościami bólowymi jakie mogą towarzyszyć ich występowaniu.
Profilaktycznie najczęściej zaleca się umiarkowaną aktywność fizyczną, która pozwoli jak najdłużej zachować kręgosłup w odpowiednim stanie i z pewnością zmniejszy ryzyko ich wystąpienia, szczególnie w postaci, która wiąże się z dotkliwym bólem. U osób, u których występują guzki Schmorla, a które intensywnie trenują, zalecana jest zaprzestanie treningów bądź zmniejszenie ich intensywności, aby zmiany się nie pogłębiały i nie skutkowały jeszcze większym bólem. Można także korzystać z dostępnych form aktywności fizycznej, która wzmocni odpowiednie mięśnie. W takim wypadku zalecana jest także rehabilitacja, która pozwoli z czasem wrócić do uprawiania sportu.
Leave a reply
