Kręgosłup człowieka to część szkieletu, stanowiąca jego główną oś i podporę. Jest zbudowany z 33-34 kręgów i przebiega od głowy do kości ogonowej. Możemy go podzielić na części: część szyjna, część piersiowa, część lędźwiowa, część krzyżowa i część guziczna (nazywana także ogonową).
Kręgosłup składa się z ułożonych na sobie kręgów otaczających i pełniących ochronię rdzenia kręgowego. Wielkość kręgów zależna jest od wieku, płci i wzrostu konkretnej osoby. Kręgi odcinka lędźwiowego są bardziej masywne od kręgów leżących w odcinku piersiowym, które z kolei są większe od kręgów szyjnych.
Kręgi są kośćmi, które można porównać do pierścieni obejmujących worek oponowy w której centrum znajduje się rdzeń kręgowy. Każdy kręg składa się z bardzo masywnego trzonu oraz z dwóch, łączących się z tyłu, łukowatych części tworzących przestrzeń nazwaną otworem kręgowym. Otwór ten po połączeniu wszystkich kręgów tworzy kanał kręgowy, w którym zlokalizowany jest rdzeń i nerwy rdzeniowe. Elementy kręgów wyczuwalne przez skórę od strony grzbietowej to wyrostki kolczyste.
Pomiędzy kręgami znajdują się krążki międzykręgowe, które biorą udział w przenoszeniu i rozdzielaniu obciążenia, umożliwiają ruch, amortyzują wstrząsy. Obecnie uszkodzenia krążków międzykręgowych (dyskopatia) to najczęściej występująca przyczyna chorób i dysfunkcji kręgosłupa.
Funkcją kręgosłupa jest przede wszystkim podpora ciała, ochrona rdzenia kręgowego oraz pośrednio spełnianie funkcji przyczepów dla kończyn. Przystosowanie kręgosłupa do utrzymywania wyprostowanej postawy ciała i unoszenia głowy przejawia się zarówno w uformowaniu całości, jak i w sposobie zestawienia trzonów kręgowych ze sobą.
Kręgosłup stanowi 40-45% długości ciała dorosłego człowieka, a jego siła nośna to aż 350kg. Największy wymiar poprzeczny kręgosłupa jest na wysokości 2-3 segmentu kości krzyżowej, co powodowane jest największym obciążeniem tego odcinka kręgosłupa. Najsłabsze miejsca kręgosłupa to okolice, w których części odznaczają się większą ruchomością przechodzą w odcinek mniej ruchomy – dolny odcinek szyjny, przejście kręgosłupa piersiowego w lędźwiowy i lędźwiowego w krzyżowy.
Zakres ruchomości poszczególnych kręgów w stosunku do siebie jest niewielka z uwagi na bardzo silny aparat więzadłowy, obecność wyrostków oraz połączeń trzonów kręgowych za pośrednictwem chrząstkozrostów. Jednak nieznaczne ruchy 24 kręgów wolnych sumują się i dają dużą ruchomość całego kręgosłupa.
Najmniej ruchomym odcinkiem kręgosłupa jest część piersiowa ze względu na swą budowę. Największe ruchomość występuje w odcinku szyjnym dzięki małym wymiarom trzonów i znacznej wysokości krążków międzykręgowych. W odcinku lędźwiowym ruchomość jest dość znaczna. Kierunki ruchu kręgosłupa są możliwe we wszystkich kierunkach. Kompletnie nieruchoma jest kość krzyżowa i guziczna (ogonowa).
Leave a reply
