Kręgosłup człowieka nie jest zupełnie prosty. Gdy patrzymy z boku, jego kształt przypomina literę „S”. Wynika to z fizjologicznych krzywizn, które są wynikiem przyjęcia przez człowieka pozycji pionowej, poruszania się na dwóch kończynach i przystosowania kręgosłupa do przenoszenia obciążeń. Lordoza to naturalne wygięcie w stronę brzuszną występującą w odcinku szyjnym i lędźwiowym.
Kształt kręgosłupa dziecka w życiu płodowym przypomina literę „C”. Już od pierwszych miesięcy po urodzeniu, wraz z rozwojem aktywności ruchowych, kształtują się poszczególne krzywizny. Lordoza szyjna pojawia się w momencie podnoszenia główki, czyli około 3 miesiąca życia. Rozwój lordozy lędźwiowej występuje trochę później, głównie koło 1 roku życia i jest związane z rozpoczęciem chodu. W kolejnych latach (około 6-7 roku życia) dochodzi do dynamicznych zmian w obrębie kręgosłupa. Od momentu zakończenia wzrostu kostnego dziecka zmiany nie są już tak intensywne. 
Pogłębienie lordozy nazywamy hiperlordozą. Zmiana ta najczęściej dotyczy odcinka lędźwiowego. Hiperlordoza może rozwinąć się w wyniku innych chorób narządu ruchu. W większości przypadków jest jednak związana z osobniczą budową kręgosłupa i ustawieniem kości krzyżowej. Zwiększenie lordozy lędźwiowej spotykamy często także u dzieci, które od najmłodszych lat trenują gimnastykę, taniec czy jeździectwo. Pośladki dziecka z hipelordozą lędźwiową są uwypuklone, brzuch wystaje, a miednica ustawiona jest w tzw. przodopochyleniu. Równie często spotykamy przeciwną dysfunkcję, zniesienie lordozy lędźwiowej, w wyniku której kręgosłup staje się płaski i dużo bardziej podatny na przeciążenia. Dzieci ze zniesioną lordozą lędźwiową często są wiotkie, a ich napięcie mięśniowe jest obniżone.
W odcinku szyjnym raczej nie spotykamy hiperlordozy, najczęściej obserwujemy jej zniesienie. Jest to związane z siedzącym trybem życia, godzinami spędzonymi przed komputerem oraz innymi dysfunkcjami kręgosłupa.
Pomimo, że różne czynniki zewnętrzne mogą mieć wpływ na nieprawidłowy rozwój krzywizn kręgosłupa, większość jest związana z predyspozycjami genetycznymi. Mimo to mamy możliwość pewnej korekcji nieprawidłowości. Działania rehabilitacyjne warto wprowadzić w okresie wczesnoszkolnym, w czasie dynamicznego rozwoju kręgosłupa. Po zakończeniu wzrostu kostnego nie uzyskamy już tak spektakularnych efektów. Osoby dorosłe, których prawidłowe, fizjologiczne krzywizny zmieniły się np. pod wpływem schorzeń kręgosłupa lub siedzącego trybu życia także mogą wprowadzić ćwiczenia, które wpłyną na lepsze jego ustawienie i zabezpieczą go przed uszkodzeniami.
Specjalistyczna rehabilitacja, musi być przygotowana i indywidualnie prowadzona pod nadzorem fizjoterapeuty. Rehabilitacja jest w stanie wzmocnić siłę mięśniową, poprawić napięcie mięśni głębokich co pozytywnie wpływa na lordozę kręgosłupa.
Leave a reply
