PACJENT –  44 lata, informatyk, amator biegania

   Pacjent trafił do nas po miesiącach bólu, konsultacjach lekarskich, przebytych rehabilitacjach, kierowany na operacje przepukliny L5/S1. Wszelkie zabieg fizjoterapeutyczne albo nie pomagały, albo dawały subiektywny efekt na krótki czas.

   Czynności diagnostyczne:

• wywiad chorobowy
• analiza semiologiczna
• analiza badania obrazowego – MRI odcinka lędźwiowego
• diagnostyka kliniczna

 Badanie MRI odcinka lędźwiowego faktycznie wykazały masywną przepuklinę która nieco modelowała worek oponowy, ale bez kompresji na nerwy rdzeniowe. 

Testy kliniczne

• Test Schobera- negatywny
• Nachlas test – negatywny
• Test Lasegue’a leżąc i siedząc – negatywny
• Objaw Hoovera – negatywny
• Testy więzadłowe – negatywne
• Testy dermatomów – negatywne
• Objaw Bonneta – negatywny
• Objaw Duchenne’a – (L5/S1) – negatywny
• Objaw Babińskiego L –negatywny
• Próba Valsalvy L – negatywny
• Test prowokacji impresji na worek oponowy L – negatywny
• Test więzadeł – w.nadkolcowe wrażliwość wrażliwe na palpacje.
• shift  – brak

Powyższe wyniki diagnostyki klinicznej (testów) nie potwierdziły tego, że dolegliwości bólowe pochodzą od segmentu L5/S1. Pacjent skarżył się na ból miejscowy, rozlany, nasilający się po wysiłku, najczęściej w drugiej części dnia. Objaw wybudzał  w nocy zwłaszcza po bardziej intensywnym dniu. Pacjent amatorsko biegał, kiedy spróbował biegu to objaw po bieganiu znacznie nasilił się. Ból nigdy nie promieniował do nogi (nie występował objaw rwy), ból był miejscowy silny rozlany, usztywniający plecy.

Co było przyczyną bólu….?

     Segment L2/L3 a konkretnie uszkodzenie blaszki granicznej, guzek Schmorla oraz zmiany zapalano-obrzękowe w trzonie kręgu L2 typu Modic I. Pacjent w wyniku aktywności (np.biegu) powodował podrażnienie uszkodzonych już wcześniej struktur kręgu L2, co powodowało przewlekle zapalnie. Tak aktywne zapalnie nasilało się po wysiłku i w nocy, kiedy obrzęk i aktywne zapalnie wybudzało pacjenta.

Co mogło być przyczyną…?

Zapewne uszkodzony wcześniej krążek międzykręgowy i jego dehydratacja obniżająca jego wysokość o 50%. W takiej sytuacji krążek nie amortyzuje wstrząsów, blaszki graniczne są bardziej narażone na uszkodzenia, co się właśnie stało. Następnie doszło do procesów zapalnych w obrębie trzony kręgu L2.

•    Etap I – likwidacja stanu ostrego – praca bezpośrednia w gabinecie, likwidacja bólu. Wsparcie farmakologiczne.
•    Etap II – Stabilizacja głęboka – neurostabilizacja.
•    Etap III – Określenie profilaktycznego indywidualnego zestawu ćwiczeń dla stałego utrzymania efektów.