Terapia według metody McKenzie bazuje na stosowaniu środków mechanicznych: ćwiczenia, odpowiednio dobrana pozycja statyczna, Terapia Manualna, które wpływają na poprawę mechaniki kręgosłupa lub stawów i tkanek okołostawowych kończyn.
Większość zespołów bólowych kręgosłupa ma tło mechaniczne (spowodowane jest zaburzeniami mechaniki kręgosłupa np.:(dyskopatia) i nie kwalifikuje się do leczenia operacyjnego. Wskazaniem do leczenia operacyjnego są m.in.: przerwanie ciągłości pierścienia włóknistego wraz z objawami neurologicznymi, narastające niedowłady, zaburzenie czynności zwieraczy, objawy wiotkości kończyn dolnych wraz ze znieczuleniem okolicy krocza i wewnętrznej strony ud (zespół ucisku ogona końskiego), postępujący kręgozmyk (spondylolisteza), bardzo często nawracające, wielokrotne, epizody bólowe (powracające np. co 2 tygodnie), dolegliwości utrzymujące się dłużej niż 3 miesiące pod warunkiem prowadzenia w tym czasie specjalistycznego usprawniania (!). Długotrwałe utrzymywanie się dolegliwości, bez zastosowania w tym czasie specjalistycznych metod usprawniania takich jest metoda McKenziego w połączeniu z technikami z zakresu Terapii Manualnej, nie powinno być wystarczającym wskazaniem do wykonania operacji.
Uporczywe stosowanie leków (przedłużające się po za fazę ostrą), oraz podstawowych zabiegów fizykalnych (sollux, laser, interdyn…), bez jednoczesnego stosowania specjalistycznych metod usprawniania, których działanie oparte jest na bodźcach mechanicznych, uznaje się obecnie za postępowanie niewłaściwe(*). Niewłaściwe postępowanie może przyczynić się do progresji dyskopatii. Obecnie w Niemczech uważa się, że około 30% progresji dyskopatii spowodowane jest niewłaściwie przeprowadzoną terapią namulaną. W Polsce do takiej progresji przyczynia się także leczenie oparte wyłącznie o farmakoterapię (doświadczenia własne autora).
Ból kręgosłupa może być spowodowany przez nagłe dynamiczne, bądź długotrwałe statyczne przeciążenie. Po wykluczeniu przeciwwskazań (podczas badania według protokołu McKenziego), większość dolegliwości bólowych kręgosłupa, kwalifikuje się do leczenia według założeń metody McKenziego – z wykorzystaniem bodźców mechanicznych.
W wielu dolegliwościach bólowych, w obrębie stawów obwodowych i kończyn (schorzenia mięśniowo – szkieletowe), także o charakterze przewlekłym, odpowiednio aplikowany bodziec mechaniczny – odpowiednio dobrane i wykonane ćwiczenie – usprawnia lub umożliwia prawidłowy przebieg procesów gojenia, przyczyniając się do szybszego ustępowania dolegliwości. Zasady metody McKenziego, dotyczące lokalizacji generatora bólu oraz doboru właściwego bodźca mechanicznego, wykorzystywane do badania i leczenia bólów kręgosłupa spowodowanych zaburzeniami mechaniki, stosuje się, z bardzo dobrym efektem, w leczeniu zespołów bólowych stawów i tkanek okołostawowych w obrębie kończyn.
Celem leczenia w metodzie Mckenziego jest nie tylko ograniczenie lub zlikwidowanie objawów bólowych, ale przywrócenie możliwie pełnej funkcji strukturom generującym ból, oraz zabezpieczenie przed nawrotami dolegliwości. U Pacjentów leczonych zgodnie z zasadami metody McKenziego, odsetek Pacjentów z nawrotem dolegliwości, jest zdecydowanie mniejszy, niż u Pacjentów, u których stosowano inne metody leczenia oparte na dozowaniu bodźców mechanicznych.
Precyzyjną selekcję Pacjentów do usprawniania metodą McKenziego zapewnia jej część diagnostyczna. Tylko Ci z Pacjentów, u których stwierdza się charakterystyczną zmienność objawów (np.: centralizacja), kwalifikowani są do dalszego leczenia zgodnie z algorytmem McKenziego. U niewielkiej grupy Pacjentów, charakter zmian w narządzie ruchu, nakazuje zastosowanie innych metod leczenia (w tym leczenia operacyjnego). Część diagnostyczna Metody Mckenziego, pozwala z dużą trafnością, na wyodrębnienie tych pacjentów.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed…
więcej…
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed…
więcej…
