Zespół stawu krzyżowo-biodrowego, w pierwszej połowie XX wieku stanowił jedno z najczęściej rozpoznawanych schorzeń u osób z lumbago czyli bólami krzyża. Terminem tym określano każdy ból krzyża, a także nóg i pośladków. Do 1932 roku był to tak często rozpoznawany zespół chorobowy, iż powstało nawet określenie „ery stawu krzyżowo-biodrowego”. Koniec lat 80-tych XX wieku był okresem, w którym coraz więcej lekarzy, przyczyny bólów kręgosłupa upatrywało właśnie w zespole stawu krzyżowo-biodrowego.
Obecnie, dość często napotyka się problem tego rodzaju, iż ból ten zostaje niezauważony, bowiem wciąż jeszcze wielu lekarzom trudno wyobrazić sobie, że staw o tak niewielkiej ruchomości może powodować aż takie dolegliwości. Zwyrodnieniowe zapalenie stawów krzyżowo-biodrowych niestety prowadzi do wielu problemów, które są nie tylko uciążliwe na co dzień. Najczęściej trudno znaleźć przyczynę zużycia stawów. Jako najczęstszą przyczynę podaje się różnego rodzaju urazy. Mogą one być spowodowane zwykłym upadkiem na pośladki, wypadkiem samochodowym czy też uderzeniem w bok miednicy. W wyniku takich urazów, które niekiedy są bardzo silne, najczęściej dochodzi do naciągnięcia więzadeł wokół stawu. Więzadła mają za zadanie przytrzymywać stawy a przerwanie ich ciągłości prowadzi do nadmiernej ruchomości. To z kolei skutkuje nadmiernym zużywaniem się stawu oraz dolegliwościami bólowymi spowodowanymi zmianami zapalnymi oraz zwyrodnieniowymi.
Do zwyrodnieniowego zapalenia stawów krzyżowo biodrowych może również doprowadzić uszkodzenie chrząstki wyściełającej powierzchnie stawów, w których występuje ruch. Ból może być także wywołany zmianami patologicznymi kości krzyżowej. Na kość krzyżową składa się kilka kręgów, które już w rozwoju wewnątrzmacicznym ulegają zrośnięciu. U niektórych jednak osób, jeden bądź więcej kręgów nie zrasta się i dochodzi do ich rozdzielenia. Staw krzyżowo-biodrowy w takim wypadku kształtuje się nieprawidłowo i dochodzi do powstania tak zwanego stawu fałszywego. U osób, u których występuje taka nieprawidłowość dochodzi do wystąpienia dolegliwości bólowych wywodzących się właśnie z tych okolic.
Na problemy związane z dolegliwościami ze strony stawu krzyżowo-biodrowego, w szczególności narażone są kobiety, które przechodzą porody. Do znacznych zmian w stawach krzyżowo-biodrowych dochodzi podczas całej ciąży, kiedy to wydzielane są hormony mające na celu rozluźnić tkanki łączne organizmu tak aby miednica była w stanie się rozciągnąć odpowiednio podczas porodu. W wyniku takiego rozluźnienia, ruchomość stawów krzyżowo-biodrowych znacznie się zwiększa. Wraz z upływem lat, dolegliwości bólowe mogą się powiększać a co za tym idzie w najgorszym przypadku kończy się właśnie na wystąpieniu zespołu stawu krzyżowo-biodrowego. Trudno jest rozpoznać czy to właśnie to schorzenie dotknęło pacjenta, bowiem często jest mylono z bólami krzyża o innym pochodzeniu. Jednakże do najczęstszych objawów mogących sugerować właśnie ten problem, należą bóle krzyża, pośladków, ud oraz trudność z długim siedzeniem w jednym miejscu co wynika z pojawiającego się bólu.
Leczenie zapobiegawcze osób ze skłonnością do zaburzeń stawów, polega przede wszystkim na wyeliminowaniu ze swojego życia sportów, które zbytnio obciążają stawy. Koniecznym jednak jest zachowanie aktywności ruchowej na odpowiednim poziomie. Zapobieganie polega także na wykonywaniu odpowiednich ćwiczeń, które pozwolą zachować odpowiednią ale nie nadmierną ruchomość stawów i z pewnością zmniejszą ryzyko dotknięcia tym uciążliwym zespołem. W przypadkach bardziej zaawansowanych, niekiedy trzeba wprowadzić leczenie farmakologiczne połączone z odpowiednią rehabilitacją.
Jako metodę uzupełniającą w leczeniu stosuje się fizykoterapie. Dobre efekty lecznicze przynosi terapia manualna, osteopatia natomiast w cięższych przypadkach kiedy to żadne z wymienionych metod nie są już w stanie pomóc, stosuje się operacje usztywniające. Wciąż jednak podstawowym i najważniejszym sposobem zapobiegania wystąpieniu w przyszłości zespołu stawu krzyżowo-biodrowego jak i innych dolegliwości bólowych kręgosłupa, jest profilaktyka polegająca przede wszystkim na aktywności ruchowej i odpowiednio, indywidualnie dobranych ćwiczeniach.
Program ćwiczeń powinien być ustalony przez rehabilitanta. Nie wolno bowiem wykonywać ćwiczeń, które wywołują nadmierny ból. Odpowiednio dobrane ćwiczenia przede wszystkim mięśni pleców i brzucha pozwalają wzmocnić kręgosłup. Pacjent samodzielnie może kontynuować indywidualnie opracowany trening, który wcześniej określa rehabilitant. Ważne jest także aby poza wzmacnianiem kręgosłupa, dbać o odpowiednią kondycję fizyczną.
Leave a reply
