Uszkodzenie mięśnia dwugłowego uda
Poruszane tematy
Mięsień dwugłowy uda jest bardzo narażony na urazy. Szczególnie podatni na urazy tego typu są sportowcy, którzy lubują się w biegach krótkodystansowych jak i długodystansowych. Do urazów może dojść w trakcie treningów, ale wyleczenie tej kontuzji niestety nie skutkuje wyeliminowanie możliwości jej ponownego pojawienia się. Urazy mięśnia dwugłowego uda bardzo często powracają co jest spowodowane nie tylko ponowną ekspozycją na czynniki obciążające ten mięsień, ale przyczyną może być również niewłaściwa rehabilitacja czy nawet źle prowadzone treningi.
Urazy dotyczące mięśnia dwugłowego uda spotykane są również często u biegaczy ze względu na to, że urządzenia z których korzysta się na siłowni, które służą do ćwiczenia tylnej grupy mięśniowej uda nastawione są na pracę koncentryczną, czyli taką która powoduje ruch podczas zbliżania się mięśni do siebie.
U biegaczy natomiast występuje znaczna dysproporcja pomiędzy silnie rozbudowanym mięśniem czworogłowym a dwugłowym uda, ze względu na co niezwrócenie uwagi na konieczność wykonywania ćwiczeń ekscentrycznych, zwiększa ryzyko wystąpienia urazów mięśnia dwugłowego uda. Na taki uraz ponadto narażeni są ci, którzy uprawiają sporty takie jak rugby, football amerykański, piłka nożna oraz taniec. Uraz mięśnia dwugłowego uda powszechni znany jest jako jego naciągnięcie i tak na przykład w sprincie bardzo często dochodzi do niego nagle, najczęściej w wyniku skurczu ekscentrycznego, kiedy to w miofibryli koncentrowana jest największa energia. Podczas urazu, dochodzi do uszkodzenia miofibryli.
Mikrouszkodzenia włókien mięśniowych skutkują powstaniem procesu zapalnego. Najbardziej narażone na to jest miejsce, w którym dochodzi do przejścia mięśnia w ścięgno. Jest to miejsce, w którym tkanka z bardziej elastycznej przechodzi w tę o mniejszej elastyczności. Mięsień dwugłowy uda wraz z mięśniem półbłoniastym oraz półścięgnistym tworzą razem tak zwaną grupę kulszowo-goleniową i to właśnie mięsień dwugłowy uda jest tu najbardziej podatny na urazy. Czynników prowadzących do powstania urazów w obrębie mięśnia dwugłowego uda jest bardzo wiele. Znaczna część z nich wynika z niewłaściwie stosowanych metod treningowych. Innym czynnikiem mogą być problemy, które umiejscawiają się w obrębie odcinka lędźwiowego kręgosłupa.
U biegaczy zdecydowanie zwiększona jest lordoza odcinka lędźwiowego. Wynika to ze zwiększonego napięcia mięśnia biodrowo-lędźwiowego. Jest to spowodowane ćwiczeniami tak zwanych brzuszków, które w efekcie końcowym obciążają znacząco odcinek lędźwiowy i dużo łatwiej dochodzi do urazów mięśni tylnej grupy uda. Ponadto znacznemu rozciągnięciu ulega grupa kulszowo-goleniowa. U sportowców, szczególnie biegaczy bardzo ważne są działania profilaktyczne, które mają na celu wyeliminowanie nieprawidłowo wykonywanych ćwiczeń oraz wykonywanie ćwiczeń, które mają na celu stabilizować kręgosłup i miednicę.
Stawia się w tym wypadku na treningi, które umożliwią zmniejszenie ryzyka wystąpienia urazów związanych z mięśniem dwugłowym uda. Uszkodzenia mięśnia dwugłowego uda występują w trzech stopniach. W pierwszym etapie włókna mięśniowe ulegają niewielkiemu uszkodzeniu i powodują niewielkie dolegliwości bólowe oraz nie ograniczają znacznie ruchomości. W drugim etapie uszkodzenia są już znacznie większe podobnie jak coraz większe problemy pojawiają się z ruchomością, natomiast trzeci stopień uszkodzeń to już całkowite przerwanie mięśnia i całkowite ograniczenie ruchomości oraz prawidłowego funkcjonowania kończyny. W tym ostatnim wypadku najczęściej wykonuje się zabieg chirurgiczny. Do dokładnego zdiagnozowania przyczyny kontuzji, dokonuje się analizy wielu narządów uczestniczących w ruchu.
Rehabilitacja opiera się na działaniach fizjoterapeutycznych, ale ćwiczenia ułożone przez rehabilitanta powinny być wykonywane także jako profilaktyka, nie tylko na etapie leczenia. To pozwala zminimalizować możliwość wystąpienia kontuzji w przyszłości, szybciej powrócić do pełnej sprawności i aktywności sportowej oraz odzyskać siłę mięśniową.
Leave a reply