Staw obojczykowo-mostkowy łączy bezpośrednio obręcz barkową z klatką piersiową. Odgrywa istotną rolę w funkcjonowaniu kończyny górnej i w dużym stopniu choć razem z innymi strukturami, umożliwia jej pełną funkcjonalność i unoszenie w górę.
W przypadku patologii występujących w okolicy stawu mostkowo-obojczykowego, istotna jest dokładna diagnoza, bowiem niejednokrotnie to w tym miejscu leży przyczyna dolegliwości bólowych związanych z barkiem, okolicą łopatki czy nawet szyją. Czasami pacjent jest w stanie dokładnie pokazać, w którym miejscu pojawiają się dolegliwości bólowe. Jednak najczęściej trudno się diagnozuje patologie występujące w tej okolicy ze względu na objaw bólowy, który ma charakter przeniesiony, rozlany.
Objawy również mogą nie pojawiać się cały czas czy podczas wykonywanie określonego ruchu i bywają trudne do sprowokowania podczas standardowego badania. Mówi się o trzech głównych strefach przeniesienia bólu. Pierwsza strefa obszaru bólowego powoduje dolegliwości rozciągające się od stawu i wzdłuż części przednio-bocznej szyi. Ból odczuwany jest aż do wysokości ucha oraz żuchwy, przez co często jest mylony ze schorzeniami dotyczącym górnych dróg oddechowych. Druga strefa dotyczy bólu rozciągającego się od stawu mostkowo-obojczykowego aż do stawu ramiennego, w kierunku bocznym.
Ze względu na umiejscowienie tu też zdarzają się błędne diagnozy, które określane są jako problemy kardiologiczne. Trzecia strefa to ból występujący w wyniku kombinacji dwóch pierwszych stref. W przypadku bólu przeniesionego diagnoza jest niezwykle trudna. W szczególności jeśli dolegliwości bólowe były leczone przez terapię odcinka szyjnego bądź stawu ramiennego ale nie przyniosły żadnych efektów. Pojawiające się objawy nie mają w związku z żadną aktywności fizyczną, ale dolegliwości mogą być odczuwa w spoczynku i określane są jako ćmiący, nieprzyjemno ból. Z czasem nasilają się. ból nie występuje przy wykonywaniu określonego ruchu ale po aktywności fizycznej może się nasilać w obrębie stawu mostkowo-obojczykowego.
W zależności od występującej patologii, pacjent może wykazywać ograniczoną ruchomość kończyny górnej. Najczęściej dochodzi do ograniczenia ruchomości przy końcowym zakresie uniesienia kończyny górnej. Diagnoza w tym wypadku zwykle jest oczywista, gdyż dochodzi do stanu zapalnego, który w tym wypadku jest właśnie przyczyną dolegliwości i bólowych i tych związanych z ograniczoną ruchomością i występujący stan zapalny objawia się obrzękiem, miejscowym zaczerwienieniem i podwyższoną temperaturą w tym miejscu. Bardzo często dochodzi do tak zwanej nadruchomości. Jest to spowodowane obkurczeniem się występującego w tym miejscu dysku, przez co zmniejsza się napięcie więzadeł zabezpieczających staw i zwiększ się zakres ruchów w tym obrębie ze względu na rozluźnienie struktur. Jest to przyczyna najczęściej objawiająca się bólem.
Diagnoza jest bardzo ważna, aby zastosować odpowiednie metody leczenia. Podczas wywiadu z pacjentem istotne znaczenie ma uwzględnienie jego wieku i płci, przebytych wcześniej urazów oraz w jakim stopniu i jakiego rodzaju pacjent stosuje na co dzień aktywność fizyczną. W przypadku określenia, że w stawie mostkowo-obojczykowym doszło do stanu zapalnego stosuje się techniki manualne, które wspomagają naturalne procesy lecznicze. W przypadku większych podrażnień dodatkowo stosuje się zastrzyki do światła stawu. Jeśli dochodzi do ograniczonej ruchomości związanej ze stawem mostkowo-obojczykowym, stosuje się o wiele bardziej dynamiczne zabiegi aby przywrócić pełną ruchomość kończyny górnej, z uwzględnieniem tolerancji jaką wykazuje pacjent.
Rehabilitacja odbywa się 2 do 3 razy w tygodniu, a dodatkowo pacjent musi systematycznie wykonywać ćwiczenia przeznaczone do wykonywania samodzielnie w domu. W przypadku nadruchomości leczenie polega na zniwelowaniu dolegliwości bólowych poprzez odpowiednie ćwiczenia. Zwykle krążek w obrębie stawu sam się regeneruje. Jeśli nadruchomość jest znaczna może zajść potrzeba zastosowanie zabiegu chirurgicznego.
Leave a reply
