Staw obojczykowo-barkowy łączy łopatkę z obojczykiem. Jest niewielkim stawem zlokalizowanym na szczycie ramienia. Jedną z przyczyn dolegliwości bólowych czy też ograniczenia ruchomości w stawie obojczykowo-barkowym może być uraz. To właściwie najczęstsza przyczyna jeśli pacjent zgłasza objawy występujące w tej okolicy.
Do zmian powodujących dolegliwości bólowe dochodzi w przypadku mechanizmu bezpośredniego czyli podczas upadku, czy też w trakcie uprawiania aktywności fizycznej, w tym szczególnie sportów kontaktowych. Może to również być zmiana wywołana jednorazową sytuacją, kiedy to objawy nie pojawiają się od razu ani też przez długi czas, jednak w późniejszych latach ze względu na powstały mikrouraz dochodzi do częściowego uszkodzenia struktury więzadeł i dopiero wtedy zaczynają się pojawiać dolegliwości.
Wynika to z zaburzenia pierwotnej funkcji więzadła, które odpowiada za zapewnienie stabilności w obrębie stanu. Taka nieleczona dolegliwość może prowadzić do postępujących zmian zwyrodnieniowych, które mogą znacznie ograniczać funkcjonowanie kończyny i ruchomość w chorym stawie.
Można tego uniknąć przy odpowiedniej diagnozie i zastosowaniu terapii. Jeśli pojawia się objaw w postaci bólu, to jest on zlokalizowany bardzo często przy końcu obojczyka i możliwy do precyzyjnego wskazania. Liczy się tu dokładna diagnoza aby zastosować odpowiednie leczenia, choć nawet wyniki badań w tym wypadku potrafią być niejednoznaczne. Wykonuje się badania standardowe takie jak USG czy rezonans magnetyczny ale i inne.
Innym objawem poza lokalnym bólem, może być trudność w uniesieniu kończyny w końcowym ruchu o największej amplitudzie. Między chorym a zdrowym stawem różnicę tę określa się na poziomie 30 stopni. Nieleczony objaw w takim stopniu prowadzi do dalszych zmian zwyrodnieniowych i jeszcze większego ograniczenia ruchomości. Stosuje się w tym wypadku terapię manualną, która nie tylko zmniejsza ból ale i przywraca ruchomość na normalnym poziomie.
W wyniku urazu może także dojść do niestabilności, która spowodowana jest nieprzyleganiem do siebie powierzchni stawowych w związku z przerwaniem więzadeł. Może w tym wypadku również dojść do dotkliwych dolegliwości bólowych a także wystąpienia tak zwanego objawu klawisza, który widoczny jest jako wystający obojczyk. Jeśli więzadła są choć w części zachowane, stosuje się rehabilitację zmniejszającą dolegliwości bólowe oraz przywracającą pełną ruchomość. Zalecane jest również początkowej fazie unieruchomienie chorego stawu.
Jeśli dolegliwość bólowe określane są na wysokim poziomie, stosuje się leki wstrzykiwane bezpośrednio w światło stawu. W taki wypadku fizjoterapię wprowadza się najwcześniej pod 2-3 dniach od podania leków. Leczenie chirurgiczne w postaci zabiegów jest konieczne jeżeli zdiagnozowana jest duża niestabilność oraz gdy uraz określa się jako wysokiego ryzyka. Zabieg chirurgiczny unieruchamia staw, po to aby doszło do niezbędnie stabilizacji obojczyka względem wyrostka barkowego.
W przypadku patologii występujących w obrębie stawu obojczykowo-łopatkowego jest konieczna prawidłowa diagnoza i precyzyjne określenie przyczyny występujących jakichkolwiek dolegliwości. Staw ten zapewnia ruchomość w obrębie kończyny górnej, które w bardzo dużym stopniu pacjenci używają na co dzień, więc jej sprawność i ruchomość w pełnym zakresie jest koniecznością. W zależności od występującej patologii i stopnia uszkodzenia a także tego jak bardzo objawy dają się we znaki pacjentom w codziennym życiu, uzależnia się metody leczenia.
Konieczna jest w każdym wypadku odpowiednia rehabilitacja, która ma przede wszystkim na celu zniwelować dolegliwości bólowe jak i przywrócić pełen zakres ruchów i zapobiec ewentualnie postępującemu stanowi zapalnemu, który z czasem może doprowadzić do niepożądanych zmian zwyrodnieniowych. Ważny jest tu czynny udział pacjenta, który regularnie będzie wykonywał ułożone specjalnie ćwiczenia. Tylko w takim wypadku pacjent ma szansę na odzyskanie całkowitej sprawności.
Leave a reply
