Zamrożony bark. Zespół zamrożonego barku polega na ograniczeniu ruchomości w obrębie obręczy barkowej, czemu towarzyszą silne dolegliwości bólowe. Wyróżnia się kilka podstawowych przyczyn mogących prowadzić do jego wystąpienia. Na pierwszym miejscu stawia się nagromadzenie znacznych ilość zbędnych produktów przemiany materii. Substancji toksycznych, które kumulując się w obrębie stawu barkowego utrudniają prawidłową cyrkulację krwi w efekcie doprowadzając do na tyle silnych dolegliwości bólowych, że pojawia się problem z prawidłowym poruszaniem kończyny górnej w obręczy barkowej.
Zamrożony bark
Czynnikami przyczyniającymi się do wystąpienia takiego stanu jest cukrzyca typu I i II w szczególności u młodych osób, nadciśnienie tętnicze a także zaburzenia krążenia krwi. Kolejną przyczyną może być zapalenie torebki stawowej. W torebce stawu barkowego znajdują się więzadła, które odpowiednio ułożone zapewniają prawidłową ruchomość w stawie barkowym i utrzymanie elementów kostnych stawu w prawidłowym ułożeniu. Jeśli dochodzi do stanu zapalnego, znacznie zostaje ograniczona ruchomość w stawie barkowym.
Zamrożony bark w tym wypadku nazywany jest sklejającym zapaleniem torebki stawowej, a do stanu tego mogą prowadzić złamania i inne urazy tutaj umiejscowione, dyskopatia szyjna, przebyte operacje chirurgiczne oraz zwyrodnienia stawu barkowego. Kolejne przyczyny zespołu zamrożonego bolesnego barku to zapalenie ścięgien mięśni, zapalenie kaletki podbarkowej, blizny, odkładanie się złogów wapiennych w ścięgnach oraz kaletce podbarkowej, zmiany hormonalne szczególnie u kobiet w okresie menopauzy. Wymienia się ponadto przyczyny genetyczne, autoimmunologiczne oraz ortostatyczne związane z postawą ciała.
Zamrożony bark
Czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia zespołu zamrożonego bolesnego barku to wady postawy, starzenie się organizmu, urazy, częste powtarzanie tych samych ruchów wynikające na przykład z racji wykonywanego zawodu, unieruchomienie po urazach takich jak załamanie obojczyka kości ramiennej czy też przedramienia oraz po operacjach barku i mastektomii. Choroba przebiega w trzech fazach. Pierwsza to faza zamrażania charakteryzująca się wystąpieniem bardzo dużych dolegliwości bólowych. W fazie zamrożenia ból nieco ustępuje, ale pojawia się usztywnienie w okolicach barku, które również jest bardzo dokuczliwe. W fazie rozmrażania, pacjent wraca do zdrowia, chociaż trwa to od 12 nawet do 36 miesięcy. Objawy sugerujące, że możemy mieć do czynienia właśnie z tą dolegliwością to przede wszystkim ból barku, który określany jest jako przerażający, sięgający maksymalnego progu bólowego.
Nasilenie dolegliwości odczuwane jest szczególnie w nocy, gdy bark pozostaje nieruchomo co skutkuje nabrzmiewaniem uszkodzonych struktur i powiększającym się obrzękiem. W ciągu dnia z kolei, pojawiające się przeszywające bóle trwają do 40 sekund i umiejscowione są przedniej oraz w górnej, zewnętrznej części ramienia. Ruchy zarówno czynne jak i bierne są sztywne, a ból pojawia się podczas zapinania biustonosza czy też sięgania do tylnej kieszeni spodni. Chory ma problemy z prowadzeniem pojazdów a także coraz częściej w prostych, codziennych czynnościach. Ograniczenie ruchomości bądź sztywność narasta w ciągu 48h do 4 tygodni od momentu pojawienia się pierwszych dolegliwości bólowych. Stosuje się cztery metody leczenia. We wstępnej fazie choroby stosuje się iniekcje sterydowe.
Jako terapię mającą na celu łagodzić ból stosuje się zabiegi fizykoterapeutyczne w tym ultradźwięki, laseroterapię, krioterapię i TENS. Stosuje się rehabilitację, ćwiczenia poprawiające i utrzymujące zakres ruchu, mobilizacje.
Zobacz również:
Leave a reply
