Kaletka podbarkowa to wytwór błony maziowej. Przyjmuje kształt worka i zbudowana jest z tkanki łącznej. Główną funkcją kaletki podbarkowej jest zmniejszenie tarcia pomiędzy ścięgnem mięśnia a podłożem kostnym. W obręczy barkowej kaletka podbarkowa oddziela ścięgno jednego z mięśni stożka rotatorów jakim jest mięsień nadgrzebieniowy od ścięgien, które umiejscowione są w pobliżu więzadła kruczo-ramiennego, wyrostka barkowego i wyrostka kruczego a także mięśnia naramiennego.
Przyczyny zapalenia kaletki podbarkowej określane są najczęściej jako powtarzające się mikrouraz. To ich zwiększona częstotliwość doprowadza i powtarzalność urazów w tym obrębie prowadzi do powstania procesu zapalnego. Jest to spowodowane uciskiem na kaletkę w szczególności poprzez ścięgno mięśnia nadgrzebieniowego. W przypadku rozpoczęcia się procesu zapalnego dochodzi do pojawienia się obrzęku kaletki przez co może dojść do powstania zespołu ciasnoty podbarkowej. W wyniku urazu a nawet infekcji może dojść również do samoistnego zapalenia kaletki podbarkowej.
Objawy, które sugerują, że mogło dojść do stanu zapalnego w obrębie kaletki podbarkowej to przede wszystkim ból zlokalizowany wzdłuż przedniej oraz bocznej strony ramienia. Może się nasilać i powoduje także osłabienie oraz sztywność mięśniową. Do objawów zalicza się ponadto bolesność palpacyjną. Widocznymi objawami jest obrzęk oraz zaczerwienienie. Pacjenci mogą mieć problemy z podniesieniem kończyny górnej powyżej 90o. Zapalenie kaletki podbarkowej może bowiem skutkować ograniczoną ruchomością. Towarzyszący procesowi zapalnemu obrzęk tkanek miękkich, skutkuje znacznym zwężeniem przestrzeni podbarkowej i zdecydowanym nasileniem się dolegliwości bólowych w związku z tym procesem.
Schorzenie to często dotyka sportowców, w szczególności tych którzy uprawiają taki dyscypliny sportu jak pływanie, podnoszenie ciężarów, tenis, piłka siatkowa czy też sporty związane z wykonywanie ruchu rzutu takich jak rzut oszczepem bądź młotem. Do zwężenia przestrzeni podbarkowej może dojść w wyniku kilku przyczyn. Może to być na przykład zachwiana równowaga mięśniowa, co skutkuje zbliżeniem się kości ramiennej do wyrostka barkowego. Zwężenie może również powodować deformacja krawędzi wyrostka barkowego z jego zgięciem ku dołowi. Ponadto pogrubienie i zwapnienie więzadła kruczo-barkowego, który tworzy strop stawu ramiennego a także brak zrostu pomiędzy poszczególnymi jądrami kostnienia.
Stan zapalny, który utrzymuje się przez dłuższy czas i zaczyna być chroniczny, poza dolegliwościami bólowymi może doprowadzić z czasem do uszkodzenia ścięgien stożka rotatorów. Głównym celem stosowania terapii jest przede wszystkim zmniejszenie występujących dolegliwości bólowych, które mogą występować również w spoczynku jak i podczas wykonywania określonych ruchów oraz leżąc na stronie, której dotyczy ta dolegliwość. Ponadto w okolicy zajętego barku może występować również miejscowa tkliwość.
Rehabilitacja ma na celu także zahamowanie postępującego procesu zapalnego i jego zmniejszenie, co jest istotne aby nie doszło do zmian zwyrodnieniowych. Terapia pozwala na odtworzenie gry stawowej czyli ślizgu stawów oraz przywrócenie ruchomości w zajętym procesem zapalnym stawie. Ponadto zabezpiecza przed ubytkami mięśniowymi i utratą prawidłowych wzorców ruchowych łopatki oraz stawu ramiennego. Rehabilitacja ma na celu rozciągnąć mięśnie, które powodują u pacjenta dolegliwości bólowe ze względu na ich przykurczenie, czasem nawet znaczne. Jednym z głównych celów działań terapeuty jest również propriorecepcja stawu ramienno-barkowego. Jak w przypadku schorzeń każdego rodzaju obejmujących stawy, ważna jest odpowiednia diagnoza i zastosowanie odpowiedniego leczenia.
Dla pacjenta ważne jest nie tylko ograniczenie uciążliwych i powodujących znaczny dyskomfort dolegliwości bólowych, ale i przywrócenie pełnej sprawności kończyny górnej, która jest znacząco dużo używana nie tylko przez sportowców ale i przez każdego w codziennych czynnościach. Liczy się jak najszybsze odzyskanie pełnej ruchomości w stawie.
Leave a reply
