W obrębie łokcia można wyróżnić kilka fałdów, które są pozostałością rozwoju embriologicznego tkanek. Jest to fałd przedni, tylno-boczny czyli ramienno-promieniowy oraz tylno-górny czyli nadłokciowy. Fałd przedni najczęściej nie objawia się występowaniem żadnych patologii, z kolei dwa pozostałe mogą ulegać uszkodzeniom. Najczęściej jednak na stany patologiczne podatnym, okazuje się być fałd ramienno-promieniowy.
Zespół fałdu maziowego jest schorzeniem, do powstania które przyczyniają się sumujące się mikrouraz oraz duże urazy różnego rodzaju. Najczęściej dochodzi do tego w mechanizmie wyprostnym bądź cyklicznym pronacyjno-supinacyjnym. Fałd maziowy jeśli nie jest obarczony żadnymi patologiami, to charakteryzuje się elastycznością i podczas ruchów łatwo ulega przemieszczaniu się, co ma na celu uniknięcie niepotrzebnego nacisku. Sąsiaduje on z powierzchniami stawowymi. Jeśli dochodzi do powstania procesu zapalnego w jego obrębie, błona maziowa rozrasta się, następnie włóknieje, a na końcu ulega stwardnieniu.
Tkanka fałdu i powierzchnie styku części stawowych, w takim wypadku znajdują się w konflikcie pomiędzy sobą. Tkanki łączne również w stanie zapalnym przerastają naczyniami, a to powoduje powstanie jeszcze większego obrzęku i nasila już występujące dolegliwości bólowe. Do przerostu fałdu może również dochodzić w wyniku dostania się do jamy stawowej, fragmentów okolicznej tkanki tłuszczowej, która znajduje się w tej samej okolicy i fragmenty te przemieszczają się.
W przypadku wystąpienia zespołu fałdu maziowego, dochodzi do powstania objawów w postaci dolegliwości bólowych przede wszystkim. Ból umiejscawia się najczęściej po stronie tylno-bocznej. Rzadko dochodzi do dolegliwości bólowych zlokalizowanych w tylnej i tylno-przyśrodkowej części lub też w połączeniu któryś z tych części. Najbardziej charakterystyczny dla tego zespołu jest ból, który pojawia się podczas wykonywania przeprostu, a także przy pronacji i supinacji przedramienia. Dolegliwości bólowe określa się jako lokalne, ale są dość wyraźne i mogą być bardzo dokuczliwe.
Ból nie zawsze musi się pojawiać, jest to przede wszystkim uzależnione od tego, jak ułoży się fałd na powierzchniach stawowych. Innym mogącym się pojawić objawem jest ograniczenie ruchomości. Nie musi jednak ono się pojawić, a nawet jeśli taki objaw jest zauważalnym, może mieć charakter przejściowy, w zależności od tego, jak ułoży się fałd i jak będzie reagował z pozostałymi strukturami znajdującymi się w pobliżu i bezpośrednio sąsiadującymi ze stawem. Mogą być słyszalne trzaski i przeskakiwania, które jeśli się pojawiają, to słyszalne są zanim staw zostanie zablokowany.
Diagnoza zespołu fałdu maziowego opiera się na wywiadzie oraz badaniu klinicznym. Nie istnieją żadne specjalne teksty, które w 100% potwierdzały by, że mamy do czynienia akurat z tych schorzeniem. Jednak zespół fałdu maziowego daje dość wyraźny obraz w badaniu klinicznym, a dla potwierdzenia również wykonuje się często rezonans magnetyczny. Powinien on jednak być jedynie potwierdzeniem diagnozy z wcześniejszych badań, ponieważ zdarza się, że zespół ten nie daje charakterystycznych objawów.
Przy zespole fałdu maziowego stosuje się leczenie zachowawcze oraz leczenie chirurgiczne. W pierwszej fazie, kiedy to najczęściej pacjent walczy z uporczywym bólem, stosuje się środki farmakologiczne, w tym przeciwbólowe oraz przeciwzapalne a także zabiegi fizykoterapeutyczne. Ponadto stosuje się techniki manualne. Terapia zachowawcze przynosi dobre efekty, jeśli kończyna zostaje odciążona a ponadto jeśli unika się prowokacji objawów. Tkanka zyskuje czas aby zadziałały mechanizmy naprawcze a ponadto lecznicze, które działają pod wpływem należycie dobranych bodźców.
Leczenie chirurgiczne stosowane jest w wypadku, w którym dochodzi do znacznego przerostu fałdu, co skutkuje sporym ograniczeniem ruchomości w stawie. Zabieg operacyjny polega na usunięci powstałego i przerośniętego fałdu, a czas po którym dochodzi się do ponownej sprawności, wynosi od 6 do 12 miesięcy.
Leave a reply
