Zespół kanału stępu to schorzenie występujące w wyniku ucisku na nerwy oraz jego gałązki, które występują w obrębie kanału stępu. Typowe objawy, które występują przy pojawieniu się tego schorzenia to pieczenie, mrowienie, ból, który przypomina wyładowania elektryczne oraz ból okolicy kostki przyśrodkowej, który schodzi w kierunku podeszwy stopy, pięty, palców i goleni. Ponadto dochodzi do osłabienia krótkich mięśni stopy, co powoduje znaczne zmniejszenie siły zginaczy.
Objawy najczęściej pojawiają się podczas wysiłku fizycznego, mogą również pojawiać się spontanicznie bez związku z aktywnością fizyczną. Pacjenci lokalizują ból występujący w górę podudzia, co może świadczyć, iż poza wystąpienie zespołu kanały stępu doszło do uszkodzenia nerwu. Może to być uszkodzenie zlokalizowane na poziomie lędźwiowym. Jeżeli dochodzi do takich objawów, leczenie powinno być ukierunkowane przede wszystkim na okolicę kręgosłupa, wobec której doszło do uszkodzenia nerwów. W przypadku pojawienia się tej dolegliwości diagnoza jest prosta.
W 80% przypadków łatwo jest określić przyczynę pojawienia się zespołu kanału stępu. Czynniki, które mogą powodować wystąpienie tego schorzenia to zaburzenia ustawienia stopy, osteolit, ganglion, żylaki okolicy kanału stępu, zapalenie pochewek ścięgnistych w kanale stępu, uraz okolicy kanału z obrzękiem, nadwaga. Ponadto choroby układowe, które powodują obrzęki i stany zapalne takie jak na przykład cukrzyca, reumatoidalne zapalenie stawów czy też ZZSK.
Diagnoza obejmuje badanie polegające na przeprowadzeniu testu Tinella, badaniu palpacyjnym, badaniu siły mięśniowej zginaczy palców a także na ocenie czucia okolicy podeszwowej stopy. Może być również wykonywany rezonans magnetyczny, natomiast dla zdiagnozowania zmian zachodzących na poziomie nerwów wykonuje się badanie EMG pozwalające ocenić przewodnictwo. Jeżeli schorzenie to pozostaje nieleczone, może dojść do trwałego uszkodzenia nerwu piszczelowego tylnego. Decyzja o tym jaki typ leczenia podjąć, jest uzależniona od tego jaka jest przyczyna powstałej patologii. Najważniejsze jest aby rozpocząć od odciążenia chorej kończyny. Stosuje się także chłodzenie, unieruchomienie kończyny oraz leki przeciwzapalne w razie potrzeby. Istotna jest odpowiednia diagnoza i dobranie prawidłowej metody leczenia, rehabilitacja, aby zmiany nie postępowały.
U pacjentów, u których objawy utrzymują się dłużej niż trzy miesiące a dodatkowo występuje deficyt siły mięśniowej, leczenie jest bardzo trudne i często przynosi niezadowalające efekty. Im wcześniejsze zdiagnozowanie oraz podjęcie prawidłowego leczenia, tym lepsze rokowania i szanse na wyleczenie. Dla pacjentów w pierwszym etapie liczy się aby zmniejszyć dolegliwości bólowe. Także ważnym czynnikiem jest powrót utraconej siły i wzmocnienie mięśni osłabionych przez trwający proces chorobowy. Prawidłowa rehabilitacja jest możliwa, tylko w wypadku dokładnego ustalenia, gdzie leży przyczyna występujących zaburzeń i dobrania metody adekwatnej do stopnia zaawansowania choroby.
Leave a reply
