Zespół mięśnia biodrowo-lędźwiowego obejmuje uraz powodujący powstanie trzaskającego biodra i doprowadzający do dalszych jego zmian. Schorzenie postępuje w oparciu o tego typu urazy. Struktura mięśnia biodrowo-lędźwiowego składa się z dwóch lub trzech mięśni. Jest mięsień biodrowy, mięsień lędźwiowy większy i mięsień lędźwiowy mniejszy, przy czym występowanie tego ostatnie jest zależne.
Struktura ta obejmuje odcinek lędźwiowy kręgosłupa i dół biodrowy. Włókna mięśniowe biegną w dół w okolicy wyjścia z miednicy i łączą się razem, tworząc ścięgno mięśnia biodrowo-lędźwiowego. Ścięgno to jest przyczepione do krętarza mniejszego kości udowej. Mięsień ten zmienia swój przebieg na krawędzi miednicy i w tym właśnie miejscu położona jest kaletka biodrowo-łonowa. Jest to duża struktura, która umożliwia poruszanie się ścięgna na wyniosłości kostnej biodra. Potrafi osiągać nawet 7 cm długości i 4 cm szerokości. Rozpoczyna się w dole biodrowym, a swój koniec ma na krętarzu mniejszym kości udowej sąsiadując blisko ze stawem biodrowym.
Podczas zginania nogi w stawie biodrowym, gdy przy każdym ruchu pracuje mięsień biodrowo-lędźwiowy, który skraca się i wydłuża, dochodzi do ocierania się o kaletkę i tak powstaje mechanizm urazu. Nieustanna praca zgięciowo-wyprostna stawu biodrowego, skutkuje przeciążeniem całego mięśnia, a co za tym idzie zapaleniem kaletki bądź całej jego struktury. Inne przyczyny mogące doprowadzić do tego zespołu, to także współistniejące schorzenia jak choroba zwyrodnieniowa czy reumatoidalne zapalenie stawów.
W przypadku wystąpienia tego zespołu pojawiają się dolegliwości bólowe, które są trudne niekiedy do zlokalizowania. Może dochodzić do bolesnego ograniczenia wyprostu oraz przykurczu zgięcia. Dochodzi do ograniczenia rotacji zewnętrznej co również objawia się dolegliwościami bólowymi. Po stronie, w której dochodzi do przykurczu, miednica obniża się podczas chodu, podobnie jak zmienia się rotacja zewnętrzna kończyny. Jednocześnie dochodzi do obustronnego nasilenia przykurczu oraz jednostronnego przykurczu wyprostu odcinkowego w segmencie lędźwiowym z rotacją na stronę przykurczu. Objawami może być również skośne ustawienie kości krzyżowej oraz zespół mięśnia gruszkowatego wraz z podrażnieniem nerwu kulszowego leżącego po stronie przeciwnej. Bolesność może być odczuwana podczas odwiedzenia w stawie biodrowym.
W wykonywanym teście Mennela, w którym zgina się biodro przeciwne, dochodzi do przykurczu zgięciowego i skrócenia mięśnia biodrowo-lędźwiowego. Także dochodzi do tkliwości palpacyjne mięśnia badanego przez powłoki brzuszne. W wypadku wystąpienia zespołu mięśnia biodrowo-lędźwiowego stosuje się leczenie zachowawcze. Opiera się ono na relaksacji mięśnia biodrowo-lędźwiowego w przypadku stanów ostrych. Ponadto stosowane są różnego rodzaju techniki manualne, leki przeciwzapalne, zabiegi fizykoterapeutyczne. W okresach kiedy dochodzi do wyciszenia pojawiających się uprzednio objawów stosuje się ćwiczenia rozciągające oraz inne techniki autorelaksacji a także autoterapię.
W zespole tym również może dochodzić do sztywności biodra oraz słyszalnych niekiedy trzasków czy też przeskakiwania w zależności do wykonywanych ruchów. Ból bardzo często pojawia się podczas konkretnej aktywności fizycznej, na przykład w trakcie biegania, kopania piłki. Również podczas wstawania z pozycji siedzącej po dłuższej bezczynności, przy siadaniu na niskie siedzisko, podczas wchodzenia po schodach a nawet w trakcie wykonywania normalnych, codziennych czynności takich jak ubieranie spodni bądź skarpetek. Najczęściej są to pozycje związane z oporowym przyciąganiem kolana do klatki piersiowej oraz biernym prostowaniem w stawie biodrowym. Pomocne w różnicowaniu tego zespołu są badania obrazowe, takie jak wykonanie zdjęcia rentgenowskiego czy też badanie ultrasonograficzne. Pozwalają one wykluczyć inne przyczyny i określić czy nie mamy do czynienia z jakimś poważniejszym schorzeniem lub urazem, który wywołuje podobne objawy jak zespół mięśnia biodrowo-lędźwiowego.
Leave a reply
