Staw skokowy to połączenie między kością piszczelową a stopą. Dzielimy go na dwie części, górną czyli staw skokowo-goleniowy i dolną składająca się ze stawów skokowo-piętowo-łódkowego i skokowo piętowego. Dwie ostatnie, choć anatomicznie oddzielone, funkcjonalnie tworzą całość tworząc staw skokowy dolny.
Urazy stawu skokowego są najczęstszymi urazami stawów z jakimi się spotykamy. Wynika to z funkcji pełnionych przez stawy skokowe i naprężeń, którym są poddawane. Są to najistotniejsze naprężenia, na które narażone są stawy ludzkiego ciała. Chwila nieuwagi może spowodować uszkodzenie więzadeł, torebki, a nawet kości tworzących staw, nawet w niewinnych warunkach.
Urazy stawu skokowego można podzielić na supinację i ewersję w oparciu o mechanizm powstawania. Urazy supinacji polegają na obciążeniu bocznego brzegu stopy i skręceniu stopy do wewnątrz. Są to najczęstsze przypadki. Abdukcja, w której stopa jest obrócona na zewnątrz z obciążeniem po stronie przyśrodkowej stopy, również występuje bardzo rzadko (5%przypadków).
Najczęstsze urazy stawu skokowego to skręcenia, zwichnięcia i złamania.
Skręcenia stawu skokowego
Są to urazy spowodowane uszkodzeniem więzadeł. Istnieją trzy stopnie skręcenia stawu skokowego.
W pierwszym stopniu więzadło jest tylko rozciągnięte. Następnie pojawia się stosunkowo niewielki obrzęk, krwiak i ból przy obciążaniu lub dotykaniu.
W drugim stopniu więzadło ulega zerwaniu w wyniku urazu. Przy znacznym obrzęku i krwiaku nasila się ból i tkliwość przy dotyku oraz występuje niewielka niestabilność stawu.
Do trzeciego stopnia zwichnięcia więzadeł stawu skokowego nie można obciążać stawu ze względu na ból i tkliwość przy dotyku. Występuje rozległy obrzęk i krwiak, a staw jest niestabilny. Jest to oznaka zerwanych więzadeł.
Objawy skręcenia stawu skokowego:
- ból,
- obrzęk,
- nieprawidłowe ustawienie stawu,
- upośledzenie ruchomości,
- zniekształcony obrys stawu.
Rehabilitacja stawu skokowego
Mobilizację tkanek miękkich można osiągnąć za pomocą różnych rodzajów fizjoterapii, aby pobudzić aktywność uszkodzonych komórek. Zwiększony przepływ krwi do uszkodzonej tkanki oraz wzrost temperatury mają bezpośredni wpływ na dotlenienie tkanek i zwiększają zapotrzebowanie na cenne składniki odżywcze.
Leczenie rehabilitacyjne stosuje się również w celu zmniejszenia negatywnych skutków długotrwałego unieruchomienia stawu skokowego. Szczególną uwagę powinny zwrócić osoby wykonujące zawody obciążające staw skokowy. Zastosowanie w fizjoterapii prądów elektrycznych, technik manualnych i ultradźwięków może uchronić i tak już bardzo wrażliwą stopę przed kolejnymi urazami.
