Ścięgno Achillesa stanowi wspólne połączenie dla mięśnia płaszczkowatego oraz brzuchatego łydki. Zbudowane jest z fibroblastów, które ułożone są luźno. Ścięgno Achillesa jest najbardziej podatne na różnego rodzaju zmiany zapalne oraz zerwania spośród wszystkich ścięgien występujących w ludzkim organizmie. To ono dźwiga największy ciężar i zmaga się z największymi obciążeniami. U sportowców często dochodzi do tendinopatii, które można podzielić na ostre oraz przeciążeniowe. Ostre związane są z przebytym wcześniej urazem. Pojawiają się nagle i doprowadzają do uszkodzenia ścięgna Achillesa w różnym stopniu.
W wyniku powstałego uszkodzenia dochodzi do powstania stanu zapalnego. Jest to pierwsza faza leczenie, następne zazębiające się ze sobą to proliferacja oraz dojrzewanie. Cały ten proces i następujące po sobie fazy, mają na celu zregenerować uszkodzone tkanki, jednak wymaga to sporej ilości czasu, zanim ścięgno znów odzyska swoje pierwotne funkcje. Drugi rodzaj tendinopatii to tendinopatii przeciążeniowe. Ich charakterystyka jest zupełnie inna niż w przypadku tendinopatii ostrych.
Dolegliwości w tym wypadku są niewielkie, pojawiają się stopniowo, ale najczęściej nie powodują aż takiego dyskomfortu, który wykluczałby przerwanie aktywności fizycznej. Ból umiejscowiony jest tylko w okolicy zmienionego zapalnie ścięgna. Nie przenosi do żadnych innych okolic i struktur. Czasami dyskomfort odczuwany jest po przebudzeniu, ale szybko ustępuje. W tym rodzaju stanu chorobowego, reakcje lecznicze następują bardzo powoli i powodują pozostawienie substancji zewnątrzkomórkowej nieuporządkowanej. Tkanka staje się zdegenerowana, zdecydowanie mniej wytrzymała a zdecydowanie bardziej podatna na różnego rodzaju uszkodzenia. W tym wypadku nie dochodzi do wyciszenia reakcji zapalnej, ale zmiany widoczne są w obrazie mikroskopowym.
Organizacja kolagenu zostaje zaburzona a liczba proteoglikanów w wyniku intensywnej produkcji zwiększa się. Ponadto zwiększa się liczba naczyń krwionośnych, których struktura różni się od zdrowego ścięgna. Ten rodzaj tendinopatii najczęściej pojawia się u osób aktywnych fizycznie, kiedy to ścięgno zostaje znacznie bardziej obciążone. Ze zmianami o charakterze przeciążeniowym borykają się nie tylko sportowcy ale i osoby, które nie uprawiają żadnych sportów. Czynniki predysponujące do wystąpienia tendinopatii to przede wszystkim wiem oraz płeć. Częściej ze zmianami w obrębie ścięgna Achillesa borykają się mężczyźni pod 40 roku życia.
Czynniki przyczyniające się do tego schorzenia to również zmiana obciążeń treningowych oraz dysfunkcje występujące na poziomie stopy. Przede wszystkim ryzyko zmian zapalnych zwiększa się w przypadku wystąpienia ograniczenia w zgięciu grzbietowym. Przeciążenie zlokalizowane jest w okolicy środkowej ścięgna i wyczuwalne może być pogrubienie. Ból odczuwany jest podczas na przykład stawania na palce a także przy rozciąganiu ścięgna. Dla prawidłowego rozpoznania gdzie dokładnie jest umiejscowiona zmiana, jak wielkie zaszły zmiany, konieczne jest wykonanie badania obrazowego, a w tym ultrasonografii. Dzięki temu można odpowiednio dobrać metodę leczenia, które pozwoli powrócić do całkowitej sprawności.
Pacjent musi jednak pamiętać, że po każdym uszkodzeniu ścięgna Achillesa, dużo łatwiej o kolejne urazy oraz stany zapalne czy zmiany zwyrodnieniowe. W pierwszym etapie konieczne jest zastosowanie odpoczynku, aby dodatkowo nie obciążać już zmienionego zapalnie ścięgna Achillesa, lecz jest to metoda skutkująca na krótko. Koniecznym jest zastosowanie rehabilitacji. Dobrze sprawdzają się w tym wypadku ćwiczenia ekscentryczne. Rehabilitacje prowadzi się minimum przez 3 miesiące, przy czym wraz z czasem należy zwiększać obciążenia. Miejscowo stosuje się także leki przeciwbólowe oraz przeciwzapalne. Rehabilitacja ścięgna Achillesa jest bardzo istotna i musi być przeprowadzona rzetelnie i skrupulatnie, gdyż jeśli nie przynosi oczekiwanych efektów, rozważa się decyzję o podjęciu leczenia operacyjnego.
Leave a reply
