Kontuzje u biegaczy to problem niezwykle istotny, ponieważ dotyczy aż co 3 osoby uprawiającej tą dyscyplinę sportu. Obszarem najbardziej narażonym na przeciążenie podczas biegu jest kolano, skąd też popularnie spotykany termin „Kolano biegacza”. Nazwa ta nie odnosi się do konkretnego schorzenia. Obejmuje różnorodne patologie powodujące ból przedniego przedziału kolana. Najczęściej spotykane uszkodzenia w tej grupie dotyczą stawu rzepkowo-udowego oraz podrażnienia błony maziowej znajdujących się w okolicach rzepki.
Dolegliwości bólowe mogą przyjmować różnorodny charakter. W wielu przypadkach obszar bólowy obejmuje całą rzepkę, czasami jednak umiejscawia się na około lub pod nią. W przypadku podrażnienia fałdu maziowego ból zlokalizowany jest po bocznej lub przyśrodkowej stronie kolana. W początkowym etapie dolegliwości pojawiają się po cięższych treningach, a po chwili odpoczynku wszystko wraca do normy. W późniejszym etapie schorzenia ból pojawia się w czasie treningu, a w przypadku dużej degeneracji stawu rzepkowo-udowego w trakcie kucania, chodzenia i długiego siedzenia. Charakterystyczne są tu także trzeszczenie i strzelanie słyszane w czasie zginania lub przysiadu.
W literaturze opisuje się wiele przyczyn bólu przedniego przedziału kolana u biegaczy. Po pierwsze bieganie zaliczamy do aktywności, które w znaczący sposób obciążają stawy rzepkowo-udowe. Mimo to nie wszyscy biegacze doświadczają tej kontuzji. Najprawdopodobniej istotne są tu także predyspozycje genetyczne dotyczące budowy struktur kolana, które powodują przypierania rzepki do kłykcia bocznego i szybszą degenerację chrząstki. Inne czynniki przyczyniające się do tej kontuzji to: nieprawidłowa rozgrzewka, obuwie ze znaczną amortyzacją i podwyższoną piętą, dysbalans mięśniowy czy niewłaściwe ustawienie innych elementów narządu ruchu tj. stopy, stawy biodrowe czy miednica.
Leczenie zachowawcze (rehabilitacja) przynosi bardzo dobre rezultaty pod warunkiem, że jest wprowadzone wcześnie. W przypadku, gdy biegacz kontynuuje trening mimo bólu, dochodzi do coraz większego podrażnienia i zniszczenia chrząstki stawu rzepkowo-udowego.
Podstawą terapii jest postawienie właściwej diagnozy, ponieważ każde schorzenie wymaga zastosowania innego programu rehabilitacyjnego W przypadku dysfunkcji stawu rzepkowo- udowego w czasie rehabilitacji wprowadzamy: terapię manualną, taping, ćwiczenia skierowane bezpośrednio na kolano oraz inne elementy narządu ruchu. Warto także przyjrzeć się technice biegowej, która może okazać się główną przyczyną problemów z kolanami.
Leave a reply
