Zerwanie ścięgna Achillesa

Zerwanie ścięgna Achillesa. Ścięgno Achillesa jest najsilniejszym ścięgnem występującym w ludzkim organizmie, jednak i ono jest podatne na urazy. Może między innymi dojść do jego zerwania. Zerwanie ścięgna polega na całkowitym przerwaniu ciągłości włókien ścięgnistych łączących mięsień z kością. Przyczyny powodujące zerwanie ścięgna, to występująca zbyt duża siła działające na tę strukturę. Do zerwania może dojść zarówno w wyniku uraz pośredniego jak i urazu bezpośredniego. Do urazów pośrednich zalicza się na przykład gwałtowny skurcz ścięgna, który następuje podczas skoku lub nagłego startu do biegu.

Zerwanie ścięgna Achillesa

Bardzo często taki uraz związany jest z aktywnością sportową, do której pacjent nie został odpowiednio przygotowany. Przyczyną może być w takim wypadku także nieodpowiedni trening. Wraz z wiekiem ścięgna tracą swoje właściwości i zużywają się, stąd stają się bardziej podatne na urazy. Często taki uraz dotyka mężczyzn po 40 roku życia. Przyczyniać się mogą do takiego stanu także zmiany zwyrodnieniowe. Bezpośrednie uraz spowodowane są na przykład nagłym uderzeniem w napięte ścięgno, na przykład poprzez kopnięcie. Do zerwania mogą się ponadto przyczyniać inne zmiany patologiczne oraz przebyte wcześniej zapalenie ścięgna.

Objawy, które charakteryzują, że mogło dojść do zerwania ścięgna to trzask lub chrupnięcie towarzyszące zerwaniu, nagły i silny ból, który pojawia się przede wszystkim podczas ruchu ale może i występować podczas spoczynku. Ponadto zapalnie zmienione ścięgno zaczyna puchnąć, pojawia się obrzęk i dochodzi do krwawych wylewów podskórnych. W przebiegu ścięgna wyczuwalna jest przerwa, a kontuzjowane miejsce zostaje całkowicie unieruchomione. Często dochodzi do uszkodzenia innych otaczających ścięgno struktur. Jest to uraz, który wymaga jak najszybszej interwencji lekarskiej. W celu zdiagnozowania czy doszło do częściowego zerwania czy też całkowitego, wykonuje się badanie ultrasonograficzne a także wykonuje się zdjęcia rentgenowskie. Dzięki temu można dokładnie zlokalizować, w którym miejscu doszło do zerwania oraz jak duże powstały uszkodzenia.

Zabieg chirurgiczny jest koniecznością jeśli doszło do całkowitego zerwania ścięgna. Kończyna zostaje po zabiegu unieruchomiona na okres około 6 tygodni. Po tym czasie wprowadza się ćwiczenia czynno-bierne a także metody fizykoterapeutyczne jak laseroterapia czy magnetoterapia. Rehabilitacja najczęściej trwa od 4 do 6 tygodni. Ścięgno Achillesa jest w stanie udźwignąć ciężar nawet 350kg. To dzięki niemu mamy możliwość wykonywania ruchów zginania stopy, wspinania się na palce a także skakania oraz biegania. Nieodpowiednie jego traktowanie poprzez nadwyrężanie się, zbyt duże obciążenia oraz trenowanie bez odpowiedniego przygotowania, ponad swoje siły, bardzo często kończy się urazami, które dają co najmniej nieprzyjemne dolegliwości bólowe.

Poza wcześniej wspomnianą grupą mężczyzn powyżej 40 roku życia, u których częściej dochodzi do tego schorzenia ze względu na pogarszające się z wiekiem ukrwienie struktury mięśniowo-ścięgnistej, na zerwanie ścięgna Achillesa narażeni są także sportowcy. Ich niekiedy bardzo rozwinięta muskulatura powoduje, że znacząco zwiększa się obciążenie ścięgna piętowego. Nie trudno w takim wypadku o urazy oraz zerwanie. Osoby, które są w grupie podwyższonego ryzyka, to także ci, którzy korzystają z niedozwolonych sterydów, aby osiągnąć większą masę mięśniową. Sterydy znacznie osłabiają strukturę ścięgna i wpływają na nią bardzo niekorzystnie.

Znaczenie ma ponadto rodzaj obuwia, które nosimy. Przy nieodpowiednim obuwiu, niewygodnym i posiadającym twardy zapiętek łatwiej o uszkodzenia i zerwanie. Podobnie bardziej są na nie narażone osoby, których kość piętowa ma inny kształt, jest spiczasta a nie zaokrąglona jak w większości wypadków. But w takim wypadku dociska do kości kaletkę, która znajduje się pomiędzy piętą a ścięgnem Achillesa i z czasem może dojść do stanów zapalnych i zwiększonej podatności na urazy. Szczególną ostrożność powinni zachować ci, którzy przebyli już urazy ścięgna Achillesa, bowiem miejsce to jest osłabione i dużo łatwiej o ponowne uszkodzenie.