Zespół górnego otworu klatki piersiowej (TOS) – to zaburzenia naczyniowo-nerwowe kończyn górnych który jest wywołany przez ucisk na struktury nerwowe i naczynia krwionośne w okolicach zwężenia w otworze górnym klatki piersiowej.
Ucisk może obejmować:
– tętnicę podobojczykową
– splot ramienny
– żyłę pachową
– żyłę podobojczykową
Do ucisku dochodzi najczęściej w okolicach szczeliny mięśni pochyłych, przestrzeni żebrowo-obojczykowej lub pomiędzy wyrostkiem kruczym łopatki a ścięgnem mięśnia piersiowego mniejszego).
Przyczyna zespołu górnego otworu klatki piersiowej obejmuje przyczyny wrodzone lub nabyte – najczęściej urazy lub przewlekle zespół napięciowe.
Objaw jest zależny od struktury która jest uciśnięta, najczęściej to ucisk splotu ramiennego lub ucisku układu tętniczego, rzadziej układu żylnego. Objaw często pojawia się jedynie przy uniesieniu lub odwiedzeniu ramion. Gdy uciskane są struktury nerwowe pojawia się ból promieniujący wzdłuż przyśrodkowej części ramienia i przedramienia do IV i V palca ręki. Objawom towarzyszą parestezje (drętwienie) i zaburzenia czucia w obrębie unerwienia nerwu łokciowego, osłabienie siły i często jednostronny objaw Raynauda – bladnięcie palców.
Przy ucisku struktur tętniczych, można dodatkowo stwierdzić asymetrię tętna, różnice ciśnienia tętniczego kończyn górnych. Przy ucisku struktur układu żylnego powstaje obrzęk kończyny górnej.
Diagnostyka
Zdjęcie RTG pozwala wykryć anomalie kostne, natomiast USG dopplerowskie pozwala wykryć zaburzenia przepływu naczyniowego. Dzięki elektromiografii ocenia się przewodnictwo i wykrycie ucisku na struktury nerwowe.
Rehabilitacja zespołu górnego otworu klatki piersiowej
W zależności od przyczyny TOS i stopnia zaawansowania zmian nerwowo-naczyniowych proponuje się leczenie zachowawcze – rehabilitacja lub leczenie operacyjne.
Rehabilitację można zastosować, jeśli nie stwierdza się zmian w naczyniach typu: niedrożność, tętniak, zakrzepica oraz ubytków neurologicznych – niedowładów w obrębie kończyny górnej.
Rehabilitacja polega ono na stosowaniu specjalistycznych ćwiczeniach, terapii manualnej oraz fizykoterapii. Fizykoterapia to przede wszystkim nagrzewanie okolicy barku i mięśni pochyłych, co ma na celu rozluźnienie mięśni i zmniejszenie ucisku na naczynia i splot barkowy.
Rehabilitacja obejmuje regularne ćwiczenia wzmacniającą mięśnie odpowiedzialne za unoszenie obręczy barkowej. Uzupełniająco można stosować leki przeciwzapalne i rozszerzające naczynia. Rehabilitacja często trwa wiele miesięcy, natomiast jeśli dolegliwości nasilają się, należy rozważyć leczenie operacyjne.
Operacje zespołu górnego otworu klatki piersiowej zaleca się w przypadku stwierdzenia zmian naczyniowych lub znacznych ubytków neurologicznych. Metoda leczenia operacyjnego zależy od przyczyny zespołu TOS i polega na resekcji żebra szyjnego, usunięciu I żebra lub przecięciu mięśnia pochyłego przedniego. Jeśli w okolicy tętnicy pachowej lub podobojczykowej są zmiany o typie niedrożności lub tętniaka, wykonuje się dodatkowo zabieg naczyniowy.
Leave a reply
